LEVEN in TAAL gevat
Onderdak
Dankzij een legaat van burgemeester Engelenberg kon in 1912 in IJsselmuiden een Oudemannen- en Oudevrouwenhuis gebouwd worden. Honderd jaar later, in 2012, wordt op enkele honderden meters afstaan het nieuwe woonzorgcentrum Maarlenhof geopend.
In Onderdak komt de geschiedenis van honderd jaar ouderenzorg en -huisvesting in IJsselmuiden tot leven. Verhalen van medewerkers en oud-medewerkers, anekdotes uit de verslagen van de regenten en de latere bestuurders vormen de basis. Wie weet nog dat ouderen in een 'tehuis' uniforme kleding kregen? Dat ze de directeur en directrice 'vader' en 'moeder' moesten noemen? In Onderdak volgt de lezer de ontwikkelingen in de ouderenzorg op de voet aan de hand van korte teksten en veel fotomateriaal.
Onderdak is geschreven in opdracht van Stichting Beter Wonen (IJsselmuiden) en Woonzorgconcern IJsselheem (Kampen)
Fragment
Hoofdstuk 1- Een sprong in de tijd. Terug naar 1912
Wie loopt mee naar de Theodora Elisabeth Stichting in IJsselmuiden?
Vanaf de Oosterholtse grindweg lopen we naar het gebouw. Drie tipgeveltjes in oudhollandse stijl steken af tegen een dak van rode en blauwe pannen. Het toegangspad loopt over een poortbruggetje naar een massief-eiken dubbele hoofddeur met klopper. Aan weerszijden van de deur zijn zes hoge ramen die met vensterluiken gesloten kunnen worden. Nee, we hoeven de klopper niet te gebruiken om onze komst aan te kondigen, er is een elektrisch drukbelletje. Aaltje Weezenberg, de dienstbode, doet ons open. Ze leidt ons door het portaal naar de 25 meter lange gang met een wit-zwarte vloer. Ze vraagt ons even te wachten op Vader en Moeder Jagersma die ons zullen rondleiden in het huis.